Postanowiliśmy ruszyć w wyższe rejony Sri Lanki, tam gdzie rośnie sławna na cały świat herbata no i gdzie przy okazji jest nieco chłodniej. W końcu przyjechaliśmy na Sri Lankę zza koła podbiegunowego.
Opcji do wyboru było kilka. Ostatecznie wybraliśmy polecany przez wszystkich pociąg do Nanu-Oya, żeby potem dostać się autobusem do Nuwara Eliya. Części z Was pewnie te nazwy nic nie mówią, ale jak traficie na Sri Lankę to na pewno się na nie natknięcie i staniecie przed tym samym dylematem - gdzie i czym pojechać.
Okazało się, że dużo ludzi pomyślało tak samo jak my i wybrali ten sam pociąg. Dodatkowo część z nich wcześniej u jakichś samozwańczych lub niesamozwańczych przewodników czy cholera wie kogo wykupili miejscówki w pociągu i tak byliśmy przeganiani z miejsca na miejsce.
Pociąg jest wielce ok, tego nie można mu odmówić, jednak nie widzę powodu, żeby go wybierać, bo jest wolny i problematyczny, choćby ze względu na wspomniany brak miejsc.
Na Sri Lance wybierajcie zawsze i wszędzie autobusy - to najpewniejszy, najszybszy i najtańszy środek transportu na tej wyspie. A widoki? Przecież z autobusu są równie piękne, a może i piękniejsze.
Samo Nuwara Eliya nie jest miejscem, które koniecznie trzeba zobaczyć. Takim miejscem jest Haputale do którego wybraliśmy się później. Dodatkowo jakby na złość zachorowałem po raz pierwszy. Złapało mnie zwykłe przeziębienie, ale takie dość mocne, że telepało mną okrutnie. Trzeba wam wiedzieć, że Nuwara Eliya to już dość konkretna wysokość i temperatury tam nie są tropikalne. Jest chłodno a nawet zimno. Po różnych zmianach klimatu mój organizm postanowił zastrajkować, więc może też dlatego nie zapamiętałem tego miejsca... ciepło.
