Będąc w Malezji zapewne znajdziesz się w Kuala Lumpur a jak już będziesz tam to zachęcany wszystkimi przewodnikami z pewnością trafisz również do Melaki. Co Ciebie tu czeka?
Melaka to typowe postkolonialne miasteczko z tamtej części świata. Ten kolonializm naprawdę tutaj widać i to nie tylko w specyficznej czerwonej zabudowie, ale w jakiejś trudnej do uchwycenia atmosferze tutaj. Ponadto widać, że jest to typowo turystyczne miasto, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Zapamiętałem z tego miasta bardzo ważną rzecz - kogokolwiek tam spotkaliśmy, był miły i pomocny. Tak wiecie z dobrego serca a nie z perspektywy jakiś korzyści. Moje generalne odczucia o Malezji są takie, że ludzie są tu naprawdę życzliwi i naprawdę chcą pomóc i właśnie dla nich warto tu przyjechać.
Co ciekawe żyją tutaj ze sobą trzy kultury - chińska, hinduska i malezyjska. Oczywiście ciężko tutaj wyciągać kategoryczne wnioski, są to tylko i wyłącznie moje odczucia po kilku tygodniach spędzonych w Malezji, natomiast wydaje się, że trzy kultury żyją tu w jakiejś specyficznej harmonii. Mam tutaj na myśli chociażby fakt, że na przykład w takiej Melace nie ma typowej dzielnicy chińskiej, hinduskiej czy innej - jest jeden wielki miks.
Miasto to jakoś wyraźnie nie wwierciło mi się w pamięć, na pewno warto tutaj przyjechać, ale nie zaliczyłbym go do kategorii "must see". Ot powiew kolonialnej Europy w dalekiej Azji, ale też bez przesady. Kolonialne zabudowy właściwie ograniczają się do tego co widać na poniższym zdjęciu plus dodatkowo niezbyt duży fort, a właściwie to co z niego pozostało.
 |
| Specyficzne czerwone zabudowy pozostałe z czasów kolonialnych są wizytówką miasta |
 |
| Jedna z licznych chińskich świątyń |
 |
| Jedno z nielicznych miast nie opanowanych przez tuk-tuki tylko przez riksze |
 |
| Wódka Polska nie z Polski |
 |
| Stary chiński cmentarz ze specyficznymi ogromnymi nagrobkami |
 |
| Tak wyglądają zaplecza większości malezyjskich restauracji |
 |
| Coś rybnego kupione w supermarkecie i odgrzane w mikrofali - bardzo dobre i zmyślne |
*zdjęcia: Magda i Tomek
